André heeft al en paar keer bij UW gewerkt. In 2019 was hij al even bij UW, in 2021 kwam hij weer een paar maanden terug en nu werkt André bij Verpakken rood. RTV Utrecht maakte een uitgebreide reportage over zijn leven als voormalig dakloze, nu is hij met ons in gesprek. Over zijn persoonlijke leven en de rol van UW daarin.
Hoe gaat het nu met je?
‘Nu wel weer beter, maar veel met ups en downs. Ik kan helemaal in mijn schulp kruipen als ik me niet goed voel. Dan doe ik de gordijnen dicht, zet ik mijn telefoon uit en kan niemand mij bereiken. Soms kom ik daar nou eenmaal in terecht. Dat is niet leuk, maar ik leer ermee om te gaan. De huisarts zegt dat ik het soms onbewust misschien te druk heb en dat ik dan in een negatieve spiraal terecht kom. Gelukkig heb ik mensen om mij heen die mijn situatie kennen en me kunnen helpen.’
Wat heb jij nodig om je uit die spiraal te halen?
‘Ik moet erop uit en weer in contact komen met mensen. Soms komt één van mijn zussen spontaan langs bij me. Dan vind ik dat eerst niet leuk, maar eigenlijk is het wel fijn. Dan kom ik weer in gesprek en halen ze me soms naar buiten. Dat heb ik dan nodig om mezelf onder de mensen te houden en weer van dingen te genieten.’
'Bijna niemand kent mijn hele verhaal. Maar dat hoeft ook niet.'
Welke rol speelt werken bij UW voor jou?
‘Ten eerste vind ik het fijn dat ik bezig ben. Het geeft ritme in je leven en een reden om de deur uit te gaan. Dat is belangrijk voor mij. Ten tweede vind ik het fijn dat als ik er even tussenuit ben geweest, dat mensen vragen hoe het met me gaat. Ze tikken me niet op de vingers, maar vragen juist naar me. Dat vind ik heel fijn aan UW. Ik krijg meer ruimte voor mijn eigen prioriteiten. UW is daarom meer dan alleen werk.’
Is dat ook omdat mensen hier je hele situatie kennen?
‘Lang niet iedereen. Bijna niemand kent zelfs het hele verhaal. Maar dat hoeft ook niet. Het feit dat collega’s hier soms een beetje naar mijn privé vragen vind ik al genoeg. Dat doen we bij elkaar. Daarnaast maken we ook veel grapjes onderling. Als ik me goed voel, ben ik ook wel de grappenmaker en een open en behulpzame collega. Zo kennen mensen mij. Veel mensen zien me niet als het minder goed gaat, want dan trek ik mij terug.’
Helpt het dat je dagelijks wordt verwacht bij UW?
‘Het helpt dat ik een paar collega’s heb waar ik mee kan dollen. Dat maakt het hier ook zo makkelijk. En ik heb een aardig vrije rol gekregen, dus ik doe niet elke dag hetzelfde. Dan weer stickers plakken, dan iets verzendklaar maken of soms stapelen. Soms pak ik gewoon een bezem en ga ik ergens boenen. En dan word ik bijna nooit teruggefloten, dus dat is fijn. Niemand zegt dat ik op mijn plek moet blijven zitten. Hier kan het allemaal. En dat vind ik wel fijn, om een beetje mijn eigen werk in te delen met hoe ik het prettig vind. Soms moet er gewoon werk verzet worden, maar het grootste deel van de tijd wisselt het af. Dat helpt mij ook om te blijven komen iedere dag.
Ik moet er wel voor zorgen dat ik mezelf niet voorbijloop. Het is fijn als ik even rust kan pakken en dan weer hier naartoe kom. Daar is gelukkig ruimte voor.’
'Ik had snel met een paar collega's een praatje. Ik werd hartelijk ontvangen.'
Dus jij zou wel tot je pensioen bij UW willen blijven?
‘Zeker. Ik voel mij supergoed thuis op de afdeling. Doordat ik dingen kan bespreken met mensen. Toen ik binnenkwam bij Rood vond ik dat heel even spannend, maar als ik me goed voel maak ik snel connecties. Dus ik had snel met een paar collega’s een praatje. En je wordt hartelijk ontvangen. Dat maakt het zo mooi. Gisteren had ik me verslapen, toen vroeg mijn zus of ze mijn baas moest bellen. Ik zei nee, maar ze had het wel moeten doen. Later belde hij zelf. En zo’n gesprek is weer een motivatie om naar het werk te gaan.’
Bekijk hieronder de reportage van RTV Utrecht met André.
